Wat is de AML Directive?

Wat is AML? 

AML staat voor Anti Money Laundering, oftewel: het voorkomen van witwassen. Voorheen was het uitvoeren van een anti-witwasbeleid zelfsturend. Door de invoering van een Europese en landelijke wetgeving worden organisaties verplicht om relaties te controleren op witwaspraktijken. Op Europees niveau gebeurt dit via een reeks richtlijnen, de Anti Money Laundering Directives (AMLD’s). Deze zijn in de loop der jaren stap voor stap aangescherpt. Inmiddels zitten we in de zesde versie: de Sixth Anti Money Laundering Directive (6AMLD). Deze bevat heldere, bindende richtlijnen voor het herkennen en bestrijden van witwaspraktijken, die alle EU-lidstaten verplicht in hun eigen wetgeving moeten opnemen. 

In Nederland zijn deze uitgangspunten vastgelegd in de Wet ter voorkoming van witwassen en financieren van terrorisme (Wwft). Val je als organisatie onder de Wwft, dan moet je een Customer Due Diligence (CDD) check doen bij jouw zakenrelaties. Hierbij staat het KYC-beleid centraal.  

Onder de Wwft ben je verplicht om: 

• De identiteit van cliënten vast te stellen; 
• Een UBO-check uit te voeren; 
• Risicoprofielen te beoordelen;
• Ongebruikelijke transacties te melden bij FIU-Nederland.

Enkele AML feiten op een rij:

• Steeds meer organisaties zetten AML hoog op de prioriteitenlijst om reputatieschade te voorkomen. 
• Niet alleen de financiële sector, ook andere sectoren zoals vastgoed en de juridische sector pakken AML serieus aan.  
• Organisaties richten zich vooral op de ‘voorkant’ van hun processen, zoals cliënt onboarding. Toch zien we steeds meer organisaties de aandacht verleggen naar een constante monitoring van cliënten.

Van AMLD1 tot AMLD6 

Al sinds 1991 vormen de Europese anti-witwasrichtlijnen (AMLDs) het fundament van het Europese beleid tegen witwassen en terrorismefinanciering. Elke richtlijn bouwt voort op de vorige en past zich aan nieuwe risico’s en ontwikkelingen aan: 

• Dit begon met de Eerste Anti-Money Laundering Directive (1AMLD) in 1991, waarin werd vastgelegd dat financiële instellingen, zoals banken, klantenonderzoek (KYC) moeten uitvoeren en verdachte transacties moeten melden.  
• In 2001 volgde de 2AMLD, waarmee het toepassingsgebied werd uitgebreid naar sectoren zoals de advocatuur en accountants. Hiermee wilde de EU inspelen op de veranderende methoden van witwaspraktijken, die zich steeds vaker buiten de “traditionele” gebieden afspeelden.  
• Met de 3AMLD, van kracht sinds 2006, werden de regels flink aangescherpt. Niet alleen financiële instellingen, maar ook sectoren zoals notarissen en makelaars werden KYC verplicht. Daarnaast werd de term ‘PEP’ geïntroduceerd, wat extra waakzaamheid vereiste. 
• De 4AMLD, in werking getreden in 2017, bracht een grote vernieuwing: instellingen moesten een risicovolle aanpak/risicobeleid hanteren. Ze werden hiermee verplicht zelf in te schatten welke klanten of transacties mogelijk risicovol zijn en hun controles hierop afstemmen. Ook werd het verplicht om informatie over UBO’s vast te leggen in nationale registers. 
• De 5AMLD, die in 2020 in werking trad, breidde de regelgeving verder uit. Deze richtlijn legt vooral nadruk op meer transparantie en preventie. Denk hierbij aan het invoeren van UBO-registers, strengere regels voor cryptodienstverleners en intensievere monitoring van politieke prominente personen (PEP’s). Ook werd de samenwerking tussen nationale toezichthouders versterkt om witwaspraktijken beter te kunnen bestrijden en kreeg de FIU meer toegang tot gegevens. 
• Tot slot werd in 2018 de 6AMLD geïntroduceerd, welke in 2021 verplicht werd. Deze richtlijn richtte zich vooral op de harmonisatie van strafrecht binnen de EU. Binnen deze richtlijn werden 22 ‘predikaatmisdrijven’ gedefinieerd die aan witwassen ten grondslag kunnen liggen. Lidstaten werden verplicht om hogere minimumstraffen op te leggen voor witwasdelicten en breidde aansprakelijkheid uit naar rechtspersonen en individuen die indirect betrokken kunnen zijn bij witwaspraktijken. Deze regels zijn sinds 2021 van kracht in alle EU-lidstaten. 

Wat is het verschil tussen een AML-check en een UBO-check? 

Een AML-check is een controle op witwasrisico’s. Hierbij onderzoek je of een (zakelijke) relatie betrokken is bij witwaspraktijken of andere financiële criminaliteit. Dit kan gaan om natuurlijke personen, bedrijven, of de Ultimate Beneficial Owner (UBO) van een organisatie. 

Een UBO-check is dus een belangrijk onderdeel van een volledige AML-check. 

Toekomst van AML: Europese AML-verordening 

De EU werkt aan een nieuwe AML-verordening, die direct van toepassing zal zijn in alle lidstaten. Onderdeel hiervan is de oprichting van de Anti-Money Laundering Authority (AMLA). Deze Europese toezichthouder houdt toezicht over de grootste en meest risicovolle financiële instellingen. Daarnaast heeft de AMLA ook een coördinerende rol: zij gaat toezicht houden op de nationale toezichthouders, met als doel om in alle lidstaten de toepassing van de anti-witwasregels te harmoniseren en te waarborgen. 

RegLab voor AML Directive 

Ben jij ook veel tijd kwijt aan een Know Your Customer en Customer Due Diligence beleid om de verplichtingen uit de Wwft na te leven? Ondanks de frustraties die ze oproepen, worden de KYC-principes steeds belangrijker. RegLab helpt organisaties bij het snel, veilig en met gemak voldoen aan de wet- en regelgeving rondom het KYC-beleid.